Dünümüz kan kokusunda bekleşir
Geçmiş örselenmiş çocukluk kadar uzak
Parmaklarım göçer ayrılığın böğrüne
Tırnaklarım yenmiş, umut niyetine
Tükenmişiz
Gözlerdeki umudu yitirmenin yanak kırmızılığına
Ağlayamamak eklenmiş
Sen hiç sönmeyeceksin belki ama
Yağmur dinmiş işte…

Kendini hançerleyen bir deli öyküydük
Parmak izlerimiz yaralarımızda
Maktulü ve mağduru aynı olan vakaydık
Yaralanmaya meyilliydik ya
Öyle de oldu
Şimdi pestilimize hayran hayran bakıyoruz rüyalarda

Sözümüz kursağımızda birkaç şiirle eğleşir
Huzur dokunulmamış hayaller gibi tuzak
Saçlarım düzleşir birilerine inat
Sakallarım tıraşsız, matem niyetine
Eprimişiz
Sözlerdeki masumiyeti kaybetmenin hüznü yetmezmiş gibi
Şarkısızdık üstelik
Sen hiç bitmeyeceksin belki ama
Bu çocuk gitti işte.


14.08.2016

nadir