Yağmur geçici bulut ümit her daim güneş,
Ve varlığın aşikâr damla damla okyanus.
Ey! Uğruna düştüğüm sahra yandığım ateş,
Kulak ver sözlerime dinle dinle veya sus!
Anlarsın belki bir gün tende var olduğunu,
Anlarsın bende sürgün bende yâr olduğunu.

Efkârınla büyürken kalbimdeki ıstırâb,
Uslanmaz hayal miydi endamında gördüğüm?
Ben kollarına mecbur yollarına pir turâb,
Sen masmavi sularda çağlayan bir kördüğüm.
Sen de benim baktığım gözlerle bakabilsen.
Sen de benim yaktığım sözlerle yakabilsen.

O vakit belirirdi lütfunda aşk ve bahar,
O vakit delirirdi gökte yıldız yerde su.
Umutlar dal yeşili vuslât bir adım kadar,
Ve sevdaya gelirdi yalnızlığın uykusu.
Oysa intahar gibi masum ürkeksin bana,
Oysa cesaretin var sevgilim, haykırsana!

Hüzne yakın dursa da arzuladığım rüya,
Diliyorum zahmeti beyhude kılmaz zaman.
Bir heves kadar bile olsa gülümse aya,
Son bulsun gölgesine dolanan düşsel hicrân.
Dokun gözyaşlarıma dinle ki feryadını,
Bu hususla bileyim son nefesin adını.

İlker Tokgöz