Gördüğün rüyaları hayra anla yorduğum
Erişmez feryâdıma gün gün gelsen de anlık
Yetmez mi bunca yıldır hicrânla yorulduğum
Bu öyle bir hicrân ki sürgün "sen de" karanlık

Bilirsin tekrarı yok yitip kaybolan ömrün
Umut ne kadar garip temenni ne sancıdır
Yalnız aşka amade hüzne ram olan gönlün
Suyun akışına kör aksine yabancıdır

O halde bu suskunluk iç çekiş kül sızısı
Şimdi hangi gururun ardında yüzden haklı
Ruhuna her taraftan benzer gül kırmızısı
Gurubun rengi bile yüzünden ağlamaklı

Tutuşur efkârından tüm çiçek kelebekler
Karınca eşmez sağlam toprağın en dibini
Yeryüzünde bir aşık: "Gelip geçecek" bekler
Kim yorar senin gibi sahiden nasibini

Anladım! Bağrı yanık göçmez kuşlar yabana
Artık ne gözünde yaş ne dudağında acım
Varsın sana hep düzler kalsın yokuşlar bana
Bitmeyen hasretinin bağında solacağım

İlker Tokgöz