Yüreğim Destan..
İçimdeki ölüyü tutuyorum
Bir Salı gecesi henüz gün doğmadan Ve bir şafak vakti sesleniyorum Denizler yıkasın bedenimi Sonsuzluğa selam taşısın martılar Çocuklar gülüşsün aralarında Bir minik fıkra gibi düşeyim masum dillerinden. Sonsuzluğa uzanıyorum Tutarak bütün gözleri perçeminden Ahlar yakıyorum ahlar üstüne Bir nice mazlumların lisanından Kelimeler oluyorum şairlerin nefeslerine Bir tek harf kalıncaya dek soyunuyorum Yüreğim gılgamış destanı. Bir garip yel oluyorum Tutuşup özlemin sonsuzluğundan Yalnızlığa esiyorum-insanlık kadar eski İçimde henüz yaprakları kurumamış çınar Söğütler yıkıyorum dalları zümrüt Çıplak dere kadar asil Konuyorum bir gül bahçesine Kokusu gülden ziyade. Geceleri atıyorum tutarak simsiyah ellerinden Her yanım apaydınlık –her yanım can Ellerim yüzüm bakışlarım gündüz Bir nur oluyorum ruhuma benzer.. Kendi dizelerimde kayboluyorum Şiirden habersiz.. Kılıçtan keskin.. 03/ağustos..İstanbul |
ben de
azat edeceğim yakında,öyle umuyorum inşallah.
şiir çok güzel
saygılar