...CANIM KARDEŞİM ZAFER ;

...19 yıllık dostluğumuzun ne kadar da gerçek olduğunu, sadece dar anlamda bir ’elvedayı’ içermeyen şiirime yazdığın bu yorumunla bir daha göstermiş oldun Zafer’im.. bu şiirimi yazarken ruhumdaki depremlerin sadece birazını aktarmak istedim , müşahhas bir varlığa ya da herhangi bir duruma kızgınlıkla kaleme almadım şiiri.. zamanla biriken ,dile gelmeyen ve gittikçe ruhumu mengenede sıkan düşünceler ve duygular içimden içime doğru bir yolculuğa çıkardı beni..bu ,belki kendimden bir kaçış sendromuydu ,belki içimin içime sitemiydi,belki yalnızlığa doğru bir seferdi..belki de yeniden hayata‘merhaba’ diyebilme adına derin bir soluklanmaydı…

...Elbet ,kızgınlıklarımız ve kırgınlıklarımız olacak hayatta ..ancak benim ruhumda yaşadığım bu fetret döneminin ve her şeyden uzaklaşma isteğinin belki de doğrudan bir adı yok kardeşim ..ruhumu dinginleştirmeye, içimdeki hafakanları bastırmaya,gelgitlerimi dizginleştirmeye ihtiyacım var ..duygularımı sürükleyen ve harab eden bir sel tufanından kurtulmaya ihtiyacım var ...Belki de sadece ,tevekküle ihtiyacım var kardeşim ..olanca teslimiyetle ; MEVLA GÖRELİM NEYLER,NEYLERSE GÜZEL EYLER ,demeye ihtiyacım var…

…herkesin olmaz mı böyle dönemleri ..ama sen beni tanırsın ..bilirsin,deliyimdir..gözü karayımdır çoğu zaman ..anım anıma uymaz benim ,an olur süt liman olmuş durgun bir deniz, an olur fırtınalar barındıran bir liman,an olur savuran savrulan bir sel olurum..çocukluğumdan beri bu yüzden bana hep ‘deli mürsel’derlerdi..doru taylar gibi çoşkun bir yüreğim vardır ..ama bir o kadar da hassastır kalbim ..o yüzden bazı duyguların ve ruhta yaşadığım gel-gitlerin zamanla telafisi ve tedavisi de mümkün olmayabilir benim için..kalbi kalp yapan en önemli iki haslet, vicdan ve merhamet barındırmasıdır..biz gibi insanların ,’vurdumduymaz,boş vermiş ,bana neci’ olması mümkün olmadığından elbet yüreğimiz her an bir yönüyle yaralı kalacak ve zaman buna merhem bulamayacak…Rabbim bizlere sabretmeyi nasip etsin..elbet ,dertler insan için ..imtihan dünyasındayız …sık sık ,Efendimiz’(sav)in sıkıntıları giderir buyurduğu Hz Yunus’un :’La ilahe illa ente subhaneke inni küntü minezzalimin’ duasını okuyorum…Her şey Allah’tan kardeşim..Kadere rıza göstereceğiz ,isyan etmek asla bir mümine yakışmaz ..Rabbimiz ne verdiyse ,’Elhamdulillahi ala kullihal’ diyeceğiz…


..Efkarımın bastırdığı anlarda soluğu genelde bu camide alırdım..bazen ders çalışırdım, ama genelde oturur ya gazete okur ya da adını Pamuk Dede koyduğum bembeyaz sakallı Rizeli Hasan dedemle muhabbet ederdim( Vefat ettiyse Rabbim cennetini ikram etsin o güzel insana) ..hüzün beni kendine olabildiğince çektiğinde ,sayfalarca yazardım ,bazen de mısralara dökerdim içimi…şiir yazdığım saatleri ,Ahmet ağabeyin ‘müsel çay mı ; kokoo mu? ‘ deyişini , kafamı eğerek Mecnuni hallerimle düşündüğüm hallerimi ,Pamuk Dedemi ,yalnızlığımı ,herkesten farklı deli doluluğumu ,isyankarlığımı ,durgunluğumu ,hatta mecazi bir sevda uğruna çektiğim o tatlı acılarımı bile özlüyorum …

…Hatırlar mısın ,yine sınavların üst üste geldiği zamanlardı ; herkes finallerin zorluğundan dert yanıyordu ..bilirsin çok çalışmasam da sınavları kayıpsız atlatabiliyordum ..işte o sınavların birinin öncesinde ,sana ve diğer arkadaşlarıma demiştim ki ,’ bu şikayet ettiğimiz ,zorluğuna katlanamadığımız sınavları bile gün gelecek o kadar özleyeceğiz ki ‘..zaman beni haklı çıkarmadı mı ? Hepimiz savrulduk dört bir tarafa ..şu an bütün o zorlukları kat kat yaşayacağımızı bilsek bile bir an olsun o günlere ne kadar dönmek isteriz değil mi ? Ahhh kıymeti sonradan idrak edilen güzellikler ! Bizler mutluluğun zirvesinde kuleler dahi inşa etsek yine de o eski güzel günleri hep özleyeceğiz kardeşim…

...Hatırlarsın değil mi ,sen benim gibi..Çanakkale de Çimenlik kalesinde akşamları ’Güneşi batırma saatleri’ düzenlerdik,seninle.. otururduk hemen Nusret Mayın gemisinin yanındaki banklara, güneşin batışını izlerdik ve her batışta kaybettiklerimizin hüznünü çekerdik yüreğimize..ne güzel olurdu tıpkı denizde Güneşin son ışıklarının aksi..ve sonra en sevdiğim akşam ezanları okunurken kalkardık sokakların sessizliğinde yürüyerek hemen Donanma çay bahçesinin yanındaki Yalı Camisine giderdik namaza, o gün bugündür Akşam ezanları ve sesliğin içerisinde yükselen ’Allah-u Ekber ’ nidaları hep Ç.kaleyi hatırlatmıştır bana..sonra her namaz çıkışında ,Yalı Camisinin hemen karşısındaki Sezai Ağabeyin küçücük çay ocağına uğrardık ,bizi gülümseyen yüzüyle karşılardı hep,’merhaba ‘der sonra da eklerdi ‘nasıl gidiyor araba ‘..bu espriye ben ilaveler yaptım çok sonraları..’tekerlekleri havada’..Hey gidi günler hey...ne çok özlüyorum Ünv. yıllarımı ve Çanakkaleyi...Allah’tan her yıl anılarımı ziyarete gidebiliyorum..ve seninle orada hasret giderebiliyoruz…


...şiir ,20 yıldır benim sığınağım.. ben istesem de o benden gitmez heralde.. şu an yazmıyor olmam,yazmayacağım anlamına gelmez kardeşim..zaten yazmadan rahat edemediğimi sen de bilirsin..insaallah ruhumdaki fetret dönemini tez atlatırım...

..şiir ,hayatın latif ve nazenin ifade edilişidir..şiir belki de kuşların şarkı söylemesi, yaprakların kanat çırpması,gökyüzünün ağlamasıdır.Şiir,sevda ve hasret yüklü gönüllere ,umudu azıp edip yaşayan çilekeş gönüllere bir teselligah ve bir armağandır..şiir,gönlü ile yaşayanların değişmez yazgısıdır…

…hani şiir gibi yaşamak ,derler ya..şiir duruşlu ,şiir bakışlı,şiir gibi güzel ..derler ya...güzellikler genelde şiir gibi,diye ifade edilir..şiir,bilirsin benim de hayatımın vazgeçilmez unsurlarındandır..heralde vazgeçmem mümkün olmaz...

....Rabbim her an seninle olsun güzel gönüllü kardeşim...