1
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
137
Okunma
Zaman durdu sanki, bir âna döndü.
Kara sakız oldu sevdan gönlüme!
Hasret damla iken ummana döndü.
Belki bin kez dedim, "dayan" gönlüme!
...
Sesime ses verir sessiz seherler,
Bir kuytu köşedir gözüme her yer,
Kör yarayı hangi söz teselli eder,
Yalnızca adını duyan gönlüme !
...
Bu sevda ki adı bal, kendisi zehir,
Başı hayat. ahiri dar bir kabir,
Böyle tahammüle bilmem ne denir?
Neden yakışmıyor isyan gönlüme!
...
Baharlar geçer ve hep kar yağarmış,
Her bekleyişin bir de sonu varmış,
Dedim, "Sabır da bir yere kadarmış...."
Yalnızca kendine kıyan gönlüme!
...
Ben tükendim, şimdi sen bekle desem,
Umut üstüne umut ekle desem,
Yol uzun biraz da emekle desem,
Hâlâ vuslata gün sayan gönlüme!..
....
Med zamanına düşen şiirler
mürsel emre doğan
16 Aralık 2024
İstanbul
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz