YARASI OLAN GOCUNUR
Yalnızlığa bürünmüş gecenin sesinde,
Bir adam yaşardı kendi gölgesinde. Yersizdi, yurtsuzdu, ortasında ücranın, İzleri dururdu parkasında hicranın. Tek dostu gölgesiydi, gece yine ıssız, Bir hayatın sonuydu, lekesiz ve issiz. Kimsecikler yoktu, hülyalarda yiterken. Ömrünün gemisi deryalarda batarken. Seyrolsa da görülse adam gibi adam. Meğer ne çok varmış madam kılıklı adam. Dostun çok zannedersin, övünürsün madem, Öyleyse bir düşte gör yanılırsın her dem. Dinle beni ey dost, sana bir çift sözüm var, Dostun düşman ise, düşmana ne lüzum var. Köroğlu söyler, yarası olan gocunur, Küpe ola bu söz, acıyana acınır. Mustafa Köroğlu |