KRİSTAL DÜŞLER
KRİSTAL DÜŞLER
İncecikten,toz gibi,zerrecik sevildim. Yaz değil,ayaz gibi,azıcık sevindim. Hayal kırıntılarım döküldü hep yerlere, Eğilipte toplayamadım. Bu yüzden sessizliğim, sensizliğim... Ama tükenmedim,bitmedim. Kendime kristal düşler yaptım Bir kardelen cesaretiyle. Bugünlerde gözüm gibi bakıyorum onlara. Anladım ki hiçkimseye, Altın tabakta aşk sunulmuyor. Mutluluk öyle kolay bulunmuyor. Öyle sade,öyle yalın,öyle yalnızım ki, Kalp atışlarım sağır edecek sevdamı. Seni anmaya,seni anlamaya çalışıyorum. Soluk soluğa uyanıyor yüreğim aniden, Sen geçince aklımdan,birden. Gözümün önünde hayalin,sonra, Sonrası yine kristal düşler... Benide alır mı bir rüzgar, Bir gece hayaline dalmışken. Beni ona götür desem, Üç kristal düş sunsa bana, Ne dilersem dilesem... Bülbüle mi dert yansam. Ben sana, o güle hasret. O konuşsa ben sussam, O ağlasa ben ağlansam. Ödül mü koysam aşkına, Ölü veya diri getirtsem... Ben de seni arayıp bulsam, Bunca yılın hesabını sorsam, Çekip şiirimin silahını, Aşkımı alnından vursam... Unutur muyum sence, Beynime işleyen sözlerini. Söndürür mü gözyaşlarım, Senden kalan közlerini. Kuşlardan bile sakındığımız aşkımızı, Hangi aç gönüllere sundun? Merhem mi oldun yoksa, Bir aşk bilmezin yarasına. Gözlerimden esirgediğin gülüşünü, Hangi suratsızla bölüştün? Ben de kalemimi elime alsam, Sözlerimden mayın yapıp, Yollarına döşensin diye , Satır-satır seni yazsam... Sevda dediğin yap-boz mu Yapıp-yapıp bozuyorsun. Daha ecelle cebelleşmeden, Mezarımı kazıyorsun. Biliyorum,şimdi beni duyyorsun Allah aşkına söyle, Senden tutuşan gönlümü, Hangi deniz söndürsün? Mustafa Köroğlu |