BE GÖNÜL
Bilmem gözün neden yaşlı, ağlarsın,
Ciğer paren paramparça be gönül. Bir gidişe binlerce kez yanarsın, Senin yerin köşk-ü sırça be gönül. Söylenirsin bir aşığın sazından, Dillenirsin her şairin sözünden, Küllenirsin kor ateşin közünden, Yüreklere od düşürdün be gönül. Yetmedi mi aşka sürç-ü lisanın, Çekeceği dert değil bu insanın, Çarmıhtaki kul Hazret-i İsa’nın, Sızısını sen mi çektin be gönül? Köroğlu der ki sakın sen üzülme. Aşka düşüp kahrolupta süzülme. Onca yükü taşıyıpta ezilme. Sabah ola, hayır ola be gönül. Mustafa Köroğlu |
Yetmedi mi aşka sürç-ü lisanın,
Çekeceği dert değil bu insanın,
Çarmıhtaki kul Hazret-i İsa’nın,
Sızısını sen mi çektin be gönül?
Köroğlu der ki sakın sen üzülme.
Aşka düşüp kahrolupta süzülme.
Onca yükü taşıyıpta ezilme.
Sabah ola, hayır ola be gönül.
Yüreğine sağlık şair dost