Gökyüzünün mavi olduğunu öğretmek zor
Burada çocuklara.
Denizi, güneşi öğretmek zor.
Bir şeylere kızmış olmalı
Bir vakitte buralar
Zor güzel demek
Kuş sesine;
Bembeyaz bir cehennem senfonisinde kargalar.
Yedi notayla bir tarifi yok bu sesin
Zorladığı şey kulakların değil
Her tarafta etini arayan kemikler
Toprağın çürütmeğe utandığı ruhlar
Yolunu buralarda kaybetmiş
Azrail’e bu çığlıklar…

Güvercini öğretmek zor burada çocuklara,
İnandırmak zor;
İyinin hep beyazla anıldığına
Hani buradakiler de okul,
Buradakiler de hastane,
Hani burada doğanlar da çocuk ya
Oyun oynayacak…
Aynı demek zor
Aynısınız diye anlatmak zor.
Hani diyor ya
‘güzel günler göreceksiniz, güneşli günler’
bu şiiri burada okumak zor…

Bir çocuğun eline şeker vermek,
Yere sermek bir korkuyu
Ya da bir hışımla kızıla boyamak
Şu bıktıran beyazı
Dindirir mi öfkesini gökyüzünün?
Cesaret yükler mi şu korkak güneşe?
Çare olur mu küçük ellerdeki alın terine?
Üç tanesi bir lira
Fiyakası yalan çikolatalar
Tüm paramı vermeye korkuyorum
Nöbet kulübesindeyim
Kafam patladı patlayacak
Bu tüfek kimin?
Sıkamıyorum…
Küçük eller…soğuk…
Titremeye utanıyorum…

Burada her şey biraz daha zor
Her şey bir şeylere rağmen.
Burada aşk ve umut,
Burada sevgi ve nefret;
Hepsinde biraz öfke,
Hepsinde biraz kin;
Bütün dünyaya inat
Burada yaşamak dediğin.

Burada durmak yetiyor intihara;
Gecenin kellesini çoktan vurmuş
O kutsal cellat,
Lanetiyle suluyor karanlığı arsızca.
Beyazdaki serap çöldekinden beter
Burada düşünmek yetiyor intihara.

Burada ölmek kolayda ölüm haberi almak zor
Çığlıksız bir veda
Bu kadar şey mi anlatır adama?
Pul pul dökülüyor acılarım,
Utancından eriyor bütün sıkıntılar.
Otuz yılın tüm hüznü
Yetmiyor artık beni ağlatmaya.
Hani annesinin bir tanesi
Hani gelin olacaktı ya
Duvaksız vardı toprağa.
Hangi isyan neye yarar şimdi?
Delirdiklerime delirmişim
Yaşamak her yerde güzel işte
Ölmek her yerde çirkin…

28 yaşında bir insan öldü
….. tarihinde Antalya da
Ben Sarıkamış tayım
Acizliğime gülesim var
İzin vermiyor gözyaşlarım…