masumüstü cançekişmeler
gün geçtikçe
ne saçma şiirler yazar oldum sıcaktan beynime inme mi indi yoksa daha mı az konuşur oldum seni tanıdıkça duygularımı ben konuşmadan da anlıyordun nasılsa üstelik sen hiç kurmadığım cümlelerden hiç ummadığım yakıcı şiirler asıyordun çatlak duvarlarıma beni benden saklıyordun kendimden utanmayayım diye bense seni yalanlıyordum gece bültenlerinde polis kayıtlarına geçmesin ismin kalem tutmadan kitap yazmak işte benimki de nerden bileyim gözlerine bakınca şaşıyor zaten dünyam beni böylesi sevebilmen ne kadar da mantıksız bilmiyorum saçlarındı sanırım seni böylesi şefkatli beni de duyarsız belki de gamsız kılan seninle ölmek diyordun galiba en mutlu günüm seninle yaşamak değil seninle ölebilecek kadar mesut olmak |