Yürüyüş
Yürüyorum kaldırımdan,
Zaman, egemenliğini yitirmiş olan güneşin Bıraktığı dolunay Ayak seslerimin ve bilinmeyene uzanan gölgemden başka Bir de gecenin kursağında uyuklayan korkuluk Bırakamadığım izler asfalt üzerinde Tek bir insanın dahi bulunmadığı Gecenin sessizliğinde Göremediğim etrafın, çıkardığı sözcüklerle Artıyor kalbimin ri-ti-mi Konuşmayı yeğleyen yabancı Ürpertiyor ruhumu sarmalayan bedeni, Sözcükler uğultular arasında Ayaklarım özgürlükten kaçarcasına, daha ve daha Ayağımdan tutan bir taşın sürüklediği Sonsuz boşluk. Biliyordum vakit gitme zamanı Geride bırakamadığım hiçbir şey Ritmini kaybeden kalbimin Haykırışını yitiren ayak seslerimin Gecenin sessizliğine, sessizlik kattığı şu an harici... (Zaman Aşımın’dan) |