Yol
Nehirlere uzandı gözlerimiz
alıp bizi bir diyara, bıraktı öylece bahar güneşini takriben. nereye akıyoruz demeden eridik bilmeden topraklarına rüzgarlar üfledi bize şahin yüksekliğinde bir çığlık uzattı dağlar, gerisinde yeşili beyaza boğan bir türküyü bırakarak ağıt yaktı çobanlar Yol, uzanır diyarlara kıvrılır uçlarıyla çıkar kavşaklara sağı sola sürer ileri geri tutar su elinden takarak ardına seni belinde dünden kalma gökyüzü taze bir şafak arar. BB -09- |
farklı bir şiirdili
ne güzel
saygılar