Kozmos
Ne çok renk öyle…
Her sırtımı dayandığımda nevresime Bir cümbüş beliriyor kozmostan Melodinin en pastel tonu belkide bu Kendime ait kalmadan, Çoğalmalıymışım gibi Paylaşasım geliyor bu anı Devam edebilmek uğruna ne beyhude bir çaba , insan olmak Pencereden akın ediyor notalar Vakit hayli geç İltica eden renkler basıyor her bir yanımı Anlıyorum sen geldin Gözlerim kapanıyor ağır ağır cezalandırılacak bir şey kalmadı artık göğsümde Vakit dönmek vakti pastel tondan kalan notalarıyla Kozmosa yeniden -22- |