SENLİ BAŞ DÖNMELERİMİ ÖZLÜYORUM
kurşundan bir kalem
ve ardında nöbet bekleyen silgiydi seni var eden, ben yazdıkça sen siliniyordun defterimden her kelime sığ, her cümle dar geliyordu. sığmıyordun hiçbir beşeri cümleye... sensiz gündüzlerimin karanlığında körebe oynuyorum , saklandığım her duygunun arkasında buluyor beni sen/sizlik... bilseydim ki; bir kadeh limonlu rakıda özleyeceğimi seni, hiç ayılmazdım... senli baş dönmelerimi özlüyorum şimdi... |