Bilmeden
Bir papatya düşüydü sitemim bile
Dağlar aştım, reyhanlardan çaldığım kokuyla gezeyim diye Boy verip yeşerdim engin rüzgârlar gölgesinde, sessiz Ağu’lar yudumlayıp da kalmadım mı fersiz Takılırım her bahar mazi kokan bir rayihanın ardına Emelim boş olsa da muradımdır çıkmak Kaf dağına Geçer oldum acılar dehlizini bir akşam Pelikanlar göçünde yavrusuz anne hüznünü yaşasam Kaç sevgidir bu dürüp de vazgeçtiğim göğsümden Yudumlasam hak şerbetini öldüğümü bile bilmeden sezgin tozlu... |