Paye
Kalk paye
Uçurumlar rüzgar doğurur amansiz uzanişlar el eder maziye Uyanişlar gafildir, yenilir maraziye Güzelin güzelliğidir bela başına Birakamazsin ayrılığı her raksın akışına Kalk paye Sular donuk, uğramaz bahçelere Asude baharlar Ayrilikmış cehennem, her dem yürek harlar Gamım sukuttur ezelden ebede Gitmelerim hep mahzundur, vuslata gebe Kanımla dokurum yokluğunu zihnimdeki gergefe Kalk paye Payına düşeni al seher dağıtımından Uğurla kederlerini sonsuzluk rıhtımından İlk, yazın yapraklarında başlarmış hazan Sensiz, ebed ahımdır rüzgarlara vuran Ağır tınılar gibi yüreğimi, narınla kavuran Kalk paye Bu giden benim, kollarına girilmiş Dört köşeden örtülüp, kafadan ayağa dürülmüş Her sene için bir kurşun yemiş Kalk paye, bu giden benim... |