Kim demiş insanlıktan çıktım diye!
İnanmazsanız, anneme sorun
Ben insan!
Ben insan!
Ve aleyna aleykümselâm…


Aslında aldatıyorum annemi de
Saklıyorum etoburluğumu ve hayvanlığımı
Ve fakat kuduruyorum da beynimin en ücra köşelerinde
Bir yudum kan, bir avuç kan
Bir parça insan!
Diye diye


/Ah annem! Affetmelisin beni
En çok da seni kanattım, dualı dudaklarını
Ki öpemiyorum da dudaklarından
Hayvansı yanım ölmesin diye /


Önce sesim giyiniyor hayvanlığımı ki, biliyorum
İllâ sesime ses verecektir bir başka hayvan
Uluyorum, havlıyor
Havlıyorum, uluyor
Sonra, dans etmek istiyor canım
Aşk çekiyor
Süzülüyorum yılan gibi, kıvrım kıvrım
Beline dolanmak için bir akrebin
Akrep beni sokuyor
Ben akrebi
Çatlıyor insanlık orta yerinden
Rahatlıyorum
Aşk budur işte!


/Ah annem! Bilmemelisin
Aşkın asıl adının dava, davanınsa can pazarı olduğunu
Tütmemeli de burnunda
Ne toy
Ne de torun torba/


Ki inanmazsanız anneme sorun
Annem insandır ve insan doğurduğuna inanır
Ve hatta yemin eder kutsal başım üstüne
Başım düşer sinesine ki helaldir ak sütü gibi
Annem, ak sütüne inanır…


Ah ben, aslanımdır aslan!
Annemin gözbebeklerinde
Ve koçumdur, sorgusuz sualsiz
Allaha itaat edecek kadar
Anne!
Gözlerin nerde?
Ben insan!
Ben insan!
Ve aleyna aleykümselâm



Saadet Ün – 06.07.2010