SEN GİDİNCE
gidince/sen
sen gidince oda/m boşalır birden tebessümlerin yarım kalır duvarlar hüznünü salar üzerime gidince sen efkâr basar gönlümü apansız yakalanırım vurgunlarına zamanın sen gidince elim ayağım tutmaz olur vuslatın hiç bilinmez ama ben mahzun kalırım gidince sen sen bilmezsin ben ne yaparım bu odada dolaşırım avare dolabının içine bakar, elbiselerini koklarım sen gidince gömülür gözlerim kömür karasına dört bir yanım sana muhtaç ve muhtacım bütün karanlıkları aydınlatan bakışına İZMİR.30.06-2010 |
Gelselerdi gidişleri böyle olurdu sanırım.
Tebrikler..ESRA