adı istanbul olan "bir kadın"
öyle diyordu orhan veli
“istanbulu dinliyorum gözlerim kapalı” ben de diyorum ki istanbul gibi bir kadını izliyorum yüreğinde hüzün papatyaları dağlarında istanbul surları marmarada değil okyanus ortasında kız kulesi ihtişamı sevmelerin bittiği yerde tutulmaların kalbi tam da "istanbulu dinliyorum" değil gözlerim kapalı bir anadolu kadını elleri nasırdan değil elleri yazmaktan belalı yüreği hala yumuşak ve hala üsküdar kıyısı bütün aşkların kesiştiği yerde aşklara "veda" demeden ve hala vazgeçmeden istanbula eş bir yaşanmışlığı en ağır cezası ile kaybedilmemişlerin adına ne varsa onlar için var olan bir “hüzün çiçeği”nin adıdır adı öyle her baharlarda açmayan adı İstanbul olan bir kadın 2013-08-01 |