İSTANBUL'DAN AYRI KALMAK
İstanbul’dan ayrı kalmak
her zaman ben uzakta her zaman sen yakında bu gitmeler bu ayrılık beyaz bir zambak suda bir nilüfer çiçeği . kırılmış bir dal gibiyim bakma bayram sevinçlerime öyle gece oldu ışıklar söndü en karamsar saatlerdeyim yalnızlığımı bildim İstanbul’da değilim ışık ve aşk boş kaldı hangi şehirleri geçtim senin gibisi yoktu mavilim ne rıhtımlar vardı iskeleye yanaşan bir vapur ne de yedi tepe ezanlar yalnızlığımı paylaşır . sen bir masal şehri İstanbul önümde arkamda dalgalar konup havalanan martılar gözümün önünde en baygın gecelerini aradım ne severmişim seni meğer ne güzel bir şarkıymış seni hatırlamak meğer ne büyülü hayatmış seninle yaşamak .. Mustafa kaya 26.10.2006 / ankara |