Sevginin Duvarları...
Ve işte yine…
Gecenin kör kütük hüzünleri kapıma vurur Bütün kelimeler yüreğimde paramparça iken, Baş başa kalırım kırık dökük hayallerimle Sonbahar yağmurlarında akıp giderken hayat, Mazgallara sızar, kırılan kalbin yaprakları… Taşmakta olan kadehin acı şarabını yudumlarken Baharda açmanın ağırlığını kaldırmaz göçebe anıları… Bilir! Nelerle karşılaşacağını, nelere katlanacağını Susar, sadece rüzgâra fısıldar Silip götürdüğü mutluluklarını. Düşen kar tanesine dert yanar, Yılların çekip çıkaramadığı, saplanan ihanetin hançerini Düşüncelerin iklimi belirsiz, yıkılır sevginin duvarları… Ve işte ben yine kışın ortasında, aklar düşmüş yalnızlığımla Bu kez masum, kar beyaz kristallerin içinde uyumaktayım… |