Bana Yine En Çok...
"Gördün mü?" dedi.
"Neyi?" dedim. Elleriyle işaret etti: "Huzuru... Bak tam karşımızda! Masmavi..." Kirpiklerimin ucunda acıdan duvarlar olduğunu nereden bilecekti ki... "Mavi.." deme bana! Göremem... "Dalga sesleri, yosun kokusu..." Sus! Ne olur... Dileklerim kabul olmazmış... Seyredemem yıldızları. Uçakları sayamam, hayır! Sevemem. Bir daha öyle sevemem. Martıların kanat çırpışında kaldı yürek kıpırtısı. Durdur! Saat on bir olmasın. Anlatamam. Affet... Gecelerden birinde, saat on biri geçtiğinde... Hayata yumdum sözlerimi. Bu yüzden en çok... Bana yine en çok... Susmak yaraşır. |