yalnızlığımıza dokunduğunda -2-annemiz seslendiğinde yalnızlığımıza nereye bakıyorsak oraya benziyorduk. çoktandır unutmuştuk toprak olmayı ve küçümsüyorduk meşeyi, uykumuza geldiğinde kadınların efendisi meşe olun dedi. toprak mesela baktığımız gibiydi kadına hiç benzemiyordu. köylüler geldiğinde ağaca satılmış kadınlar isimlerini unutarak durmadan konuşuyordu. Rab diyordu, en yaşlısı öyle buyurdu; yağmur kadar cesur toprak kadar sade meşe kadar sabırlıdır kadın diyordu. kardeşim muskasını her tutuşunda abi derdi; anlamıyorum, annemiz Rab’be ortak mı tutmuş hayır derdim, annemiz suskun bir meşe olmuş... ..... |
gizi içinde saklı şiir
ayrı bir havası var şiirlerinizin
beğenimle
saygılar,