Çölün gecesi -1-o günün sabahı ayaklarından yıkandı ölüler. ve o gece, ağız bağı kadar suskundu diller. dağınıklığıyla oradaydı herkes. dudakları kuru kadınlar vardı. ellerinde bakır çanak, dövmeleri sarkmıştı çöle. ayaklarından belliydi çoktandır sevişmedikleri, ölüler adına başladı ağıt yaşlı olanlar suskunlaştıkça çocuklar bakirliğiyle ağladılar. ve olmamalıydı yokluk adına isimler. kendileri gibi kutsaldı çöl. o gece her şey ve herkes bir başkası gibi davrandı. kutsallık adına yüceltiler ölümü, yaşanmadan geçen her günü anlamak için öldüler dendi. rüzgarın götürdüğü bir duman tütsüsüydü. avucuna düştü zaman ateş gibi yanakları, her gece kaba adamların yatağına yüzler çizdi. çöle ve geceye inat ağardı saçları, çizgileri kalınlaştı. hatırladığı sadece çölde kalan ağıttı… ... .. . |
bir çöl
ama yemyeşil bir şiir.
şahane.