SON OLSUN
ellerimi çektim
hükmü kestim ferman gözlerimdi kör oldum... ağlayan yanlarımı körelttim gözyaşım umman oldu yüreğime aktı gölüm gönlün oldu gönlün kara sulara döndü bugün günlerden zindan bugün güneş doğmamış gün bitmiş toprak kokuyor bahtiyarlığım... yarınlarım zamansızlığın pençesinde asılı, bir aslanın gölgesi gibi korkutuyor yağmurlar, şimşekler büyütüyor içerilerinde gökler gürüldüyor daimi bedenimde... korkuyorum... ya geçmezse. sönsün son ışıklarda gözlerimde ne sen ne ben ne kavgalar nede yarım bıraktığın gölgem kalsın toprak koksun yarınlar gölgem gam dolsun gözlerinde kirpiğim değsin son defa gözyaşıma son olsun... |