bir başıma
Kimsecikler bilmez,
Nasıl ağlar gökyüzü Ve nasıl gökyüzünün gözyaşlarına muhtaçtır toprak. Bahar da nasıl açar çiçekler Ve nasıl çiçeklere öykünür kelebekler. Kimsecikler bilmez. Bir ben bilirim, Asırlık yalnızlığı omuzlarımda taşımayı, Gözyaşlarımı içime akıtmayı Ve mahsusçuktan gülümsemeler yakıştırmayı, Yakışıksız suratıma. Bir ben bilirim. Dakikalar saatlere karışırken Ve aydınlık günler zifiri gecelere Ne yapacağımı bir ben bilemem, Penceresi perdesiz odamın ortasında, Ortasında ve yalnız başıma… |
NOT. BEN O YARIŞMAYA KATILMADIM...