Gönül nazlı sevgiliye, yana geldi, yana gider…
Bir gün elbet döner diye, sana geldi, sana gider…

Düştü bir kez yar özüne, su neylesin kor közüne,
Ne dediyse her sözüne, kana geldi, kana gider…

Yardır zaman yardır mekan, yardır sanki tendeki can,
Yardan uzak damarda kan, dona geldi, dona gider…

Aşk esrarlı, derin konu, kula meçhul baştan sonu,
Vuslat için her dem o’nu, ana geldi, ana gider…

Çıktı amma gamı bine, merhem olan yoktur yine,
Ümit yolu gamdan yöne, döne geldi, döne gider…

Acısını gömüp düne, bin ümitle girdi güne,
Böylece dert, dert üstüne, bine geldi, bine gider…

Dönüverdi, bir bülbüle, feryat etti durdu güle,
Belli lâkin, kuru dala, kona geldi, kona gider…

Hep hüzzamdan çaldı sazı, tek rüyâda gördü yazı,
Ruha kışın sert ayazı, sine geldi, sine gider…

Derler uzun süren kuşku, bir gün gelir yorar aşkı,
Bu sebepten eski coşku, dine geldi, dine gider…

Tek taraflı ise temel, aşkta hicran pek muhtemel,
İşte böyle saf bir emel, sona geldi, sona gider…

Hiç şüphesiz Hakkın eli, yanlış yoldan çeker kulu,
Çok şükür Hak, sabır yeli, suna geldi, suna gider…


Veli BOSTANCI