VUSLATTA DAHİ HİCRAN
Kuşkularla beklemek ve her nefeste ölmek
Tüketmek o nefesi onca dert ile üzgün Neler taşıdığını bilmemek doğan günün Kuşkularla beklemek ve her nefeste ölmek Değişiktir herkesin yaşamaktan nasibi Benimki hüzün çekmek neş’elenmek yerine Her gün şiirler yazmak gönül verip birine Değişiktir herkesin yaşamaktan nasibi Sevilenin dizine baş koyup hasret çekmek Susamak su başında Cahit’in de meçhûlü Şair mirası mıdır görmemek açmış gülü Sevilenin dizine baş koyup hasret çekmek Vuslat, seninle gelen bize hicrandır yine Bitmez bu gönülde hiç, yâre çekilen hasret Doğan günümde kasvet, inen akşamda kasvet Vuslat, seninle gelen bize hicrandır yine (Telecam / Lüleburgaz - 15.02.1982) Zekâi BUDAK |