MOR BENİZLİ LEYLAKDüşmesin diye kaldırdım başımı, Mevsim gelince dinletemedim Eridi türkülerime şu dağların karı, Aktı yüzüme doğru gözyaşı İçerde karmakarışık notalar Hepsi ayrı telden hüzzam çalar Neye yorsam küs müsün? Bir ’’Off’’ la bak yine viran buralar Adın duyar gibi oldum Son/u noktalı bir ayrılık namesinde Benzi mor bir leylak gibi soldum Ya susuz toprakların duası kime? Döktüğüm yaşlarla besledim köklerimi Yetmedi, yine de senden tek damla düşmedi Artık kalem tutamayan ellerine o da mı çok geldi? Anladım gönül tellerin titremedi Hikayenin sonu; ben sevdim o sevemedi... Anlamak lazım zaten her seven sevilmedi. Ellerimde açarsa bambaşka güzellikte bir çiçek, Ona bakma yerde solan senindi. |
leylak en sevdiğim çiçektir..şiirinizi okurken bile kokusunu hissedebiliyorum..
aşk denildiği zaman hep leylaklar gelir aklıma..sanki leylaklar açtığında aşk ayı geldi gibi gelir bana..
ilk duygularımı ilk sevdalarımı hep leylak mevsiminde yaşamışımdır ve derin hatırası vardır gönlümde..
gerçekten tercih olarak leylağı kullanmanız gerçek bir aşk tadında ve güzelliğinde olmuş..sonsuz teşekkürlerimle..
aşk çiçeğiniz hiç solmasın..ziya var