YAKAMOZ SOKAK
rüzgârın hılladığı yaprak,
uyumuyor, terk etmeyi düşünüyor dalında kokuşacağı toprakta onu çeken bir şey var o, vakitsiz kopmanın aymazlığında böğürtlenler, korumakta kedilerden soyunu sürdürecek bülbülün yuvasını, bir gençkız, bağrındaki sevdanın ateşinden terk etmiş çeşme başında eve ait kovasını puhu, karanlıkları sever tabiatında vardır bilerek "lades" der, karanlığa dalanlar tenine esir olmaz kendini bilen bir can gecekuşlarında tek tek sıralanır yalanlar yakamoz sokakta bir çukur bahçe yediveren güllerini çekirgeler devşirir kadın saygı sevgi ister yalın, konu gelir geçime erkek verir kadın ister erkek servet şişirir denize hasrettir çizer martı resimleri bilmez ki karga sesi martıdan daha ahenkli yılandan cibilliyeti olanların farklı olsa da isimleri bedenleri açık olsa da kapalıdır amaç kepenkleri yaradana sırt çeviren salya damak ağızlar sanarlar ki dünyayı döndürmekte göbeğinde dişiler bilmezler ki asıl hayat ruh bedenden çıkınca başlar kefende mi bulacaklar insanlığını kişiler... Yüksel ÖNAÇAN |