DÜN
İnsan kalabalıklarının ortasından,
İnsansız yalnızlığımla süzülüyorum. Gözüme değen gözler görmüyor, Baktıkları bedenden çok uzakta olduğumu… Usulca oturuyorum bir denizin en kıyısına, Kıyı farkında bile değil ağırlığımın… Seyrine daldığım denizin mavisi gölgeleniyor, Bulutlanan bakışlarımda. Saçlarımı savuran rüzgârla irkiliyor dalmışlığım. İnsan seslerinin ardına saklanıp hıçkırıklarımı, Denizin tuzuna katıyorum tuz-buz gözyaşlarımı… Elleri kenetli insanlar gelip geçiyor ıslak bakışlarımdan Biraz buruk, biraz sitemli bir yüz çevirmeyle, Kaçırıyorum gözlerimi ellerimdeki dolu boşluklardan. Dalgalar vuruyor geçmişin karalarına Yarınımın beyazlarını… Özlediklerim, yitirdiklerim, sevdiklerim Dört bir yanım kuşatılıyor kaçtığım anılarla Boğazımda bir yumru boğuyor soluklarımı. Bu gün önümde seriliyken, Ben dünde harcıyorum kalan son yürek ferimi… |
KALEMİNE YÜREĞİNE SAGLIK.ŞİİR DOSTU SELAM VE DUA İLE