Tadı Yok KahvelerinSadece ayak izlerin değildi silinen Umut çığlıklarını hayatımın, Kahve kokulu bakışlarını, seni, Sesini, tebessümlerini sildi; ihanetin Bütün güzellikleri aldın götürdün hayatımdan! Çocuksu heveslerimi öldürdün Yağmur sonralarında kuşlar suskun Gözlerinin yokluğunda, tadı yok kahvelerin Yaralar gururumu çaresizlik Köşeye sıkıştırılmış vahşiliğimdir Kızıla boyanır sevda ufuklarım Gönüllü esaretim olur cehennemler Zifirine bulanmış gecem hüzünlerin Özlemini çeker çiçekli sabahların Çiçekler mi? Onlar zindan tanımaz Açmaz ağaran beyazlığında saçların Günle, güneşle sevişmez olur yürek Gölgeler sevinçleri, düşleri, karabasanlar Çiçekler seni anlatmıyor artık Sızılar, sancılar bitti; acı da yok! Batmaz oldu dikenleri güllerin Kanamıyor, uzanmayınca ellerim. Metin SOYDEVELİ |