3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1346
Okunma
Asılı kaldı çerçevede yüzündeki gülümsemeler
çekip gittin ya kara bir bilinmezliğe Toprağım
Kargalar bile kederli
Yapraklar da terk ediyor ağaçlarını birer birer
Ölgün sevdaların yaşlarında
yüzüyor solgun nilüferler
Duyguları hapis olmuş oyulduğu taşa,
suskun, tadı yok parkları
beklemekten yorgun heykeller
Ne zor “seni seviyorum.”
Demek, senden sonra birine…
Büyüse de, şekillenemez içimde lükstrumlar
bir kırpanı, bir şekil vereni olmalı
Ki... Anlatabilsin sevmeyi gönlünce
Bırakıp gittin ya Toprağım…
Ne o renk, ne de o çiçeğin adı anılmayacak,
artık kokmayacak sabahlar leylak leylak
Metin Soydeveli
11.04.2008
Cevap Yaz