ToprağımAsılı kaldı çerçevede yüzündeki gülümsemeler çekip gittin ya kara bir bilinmezliğe Toprağım Kargalar bile kederli Yapraklar da terk ediyor ağaçlarını birer birer Ölgün sevdaların yaşlarında yüzüyor solgun nilüferler Duyguları hapis olmuş oyulduğu taşa, suskun, tadı yok parkları beklemekten yorgun heykeller Ne zor “seni seviyorum.” Demek, senden sonra birine… Büyüse de, şekillenemez içimde lükstrumlar bir kırpanı, bir şekil vereni olmalı Ki... Anlatabilsin sevmeyi gönlünce Bırakıp gittin ya Toprağım… Ne o renk, ne de o çiçeğin adı anılmayacak, artık kokmayacak sabahlar leylak leylak Metin Soydeveli 11.04.2008 |
Sevgilerimle.