Sensizliğe Bir Adım Daha...Yontulmuş nice pişmanlıklar yaşamışız Farkına varmadan Satır satır biriktirmişim seni Küçük notlar düşmüşüm aklımın ücra köşelerine Bir kez olsun açıp okuyamadığım. Ne zaman ki çektin pimini yüreğimin İşte tam o vakit hatırladım Buruk bir sabah daha Sensizliğe açılan bir çift ela Yetim bir günaydın düşüyor dilimden öylesine Yastığında bıraktığın kokuya Ah yar ! Gömülsem şuracığa hiç kalkmadan Dökülse üzerime, ayak sürdüğün topraklar Hayır… Yok öyle asmak yüzünü günün Doğruluyorum yerimden Bugünüm… İnadına yokluğunun, sana hediyem. Senin için en sevdiğin elbiseyi giymeli şimdi Dolaba uzanıyor ellerim Lanet olası yalnızlık duruyor karşımda Öyle acımasız… Katlı kalmış bir çift pijama senden Böyle değildi oysa kural Sen tersinden çıkarıp olduğu yerde unutacaktın Ben katlarken arasına seni koyup Acısını alacaktım Kızgınım… Öfkemin pençesiyle pijamanı parçaladım Parçalanan ellerimmiş..kanayınca anladım Dışarıda sepeleyen yağmur var Yine ıslanmalı Her zamankinden daha çok belki Yine unutmalı şemsiyeyi. Avuç içlerin nerede ? Kurulanmadı yüzüm ve sarılmadı kolların Biliyor musun yine sakladım gözlerimi köşe bucak Oysa, bulutlardan çok ben ağladım Ne çok severdik Zamanı çalıp uykunun kollarından, film izlemeyi “Tesadüf” le Bırakıp öylesine kaderin kucağına kendimizi Elbet bir gün, bir yerlerde yeniden diyebilmeyi Yok olmuyor sensiz bu şölen Tat vermiyor hiçbir şey Elimde senden kaçırdığım kumanda Kanal kanal dolaşıp Senden aklımca intikam aldım Ne zaman ki rol bana düştü Oyundan olanca hızımla uzaklaştım Hadi yine aynı satırda buluşalım Al eline bir kitap Açtığın sayfada bekliyor olacağım Sana dair bir not daha düştü elime Sen; seviyorum diyorsun Ben Vakit geç diyorum Ne çok ihtiyacım varmış oysa Kızdığım her tekrara Kefenlerken hatıraları satır aralarında İşte tam o vakit, ruhumun üzerine mezar kazdım Günler ne uzun yokluğunda Bahar geldi Senin için balkonu hazırladım Akşam serinliği vuruyor Merak etme, sen söylemeden şalımı üzerime aldım Orta şekerli iki kahve yaptım Bir yudum senden, bir yudum benden aldım Unutmadım… Her zaman ki gibi yalan yanlış falımıza da baktım Gülüp geçtim ayırdığı yollara Yine inanmadım. Ah be cancağazım Bak yine çöktü karanlık Sen yanımdayken ne de çok severdim Geceler sessiz, geceler dost derdim En güzel şiirleri geceye saklardım Mum ışığında seyre dalardım Anladım ki yalnızlık bile senle güzelmiş Ben bu sessizliğe hala alışamadım Bakma sevgili böyle iç çekişlerime Hüznümün üzerine umutlar ekiyorum İlk günden kabullenmiştim aslında Sadece, kabuk bağlamadı yaralarım Okuyunca bunları sakın üzülme Bilirim ben seni, kıyamazsın. Ne olur gelme… Gelme ki hayat bir adım daha atsın Devrim Tülay Aydın 20.05.2010 “ŞİİRİME GÜZEL YORUMUYLA EŞLİK EDEN EYLÜLÜME TEŞEKKÜRLERİMLE..” |
gonulbiskin tarafından 12/1/2010 10:22:52 AM zamanında düzenlenmiştir.