DÜŞLEM
Yoruldum,
Veda etmeliyim... Düşlerimden uyanarak Kitaplarıma sarılıyorum Ne de olsa dost gibisi! Kitap gibisi yok… İpe çekildim İpi olmayan darağacında Kırıldım Cam gibi bin parça Ve çıplak şiirlerimle Kalakaldım Yalnız başıma… Yağmurla düşüyorum Hazan mevsimlerine Yapraklarımla örtüyorum Yolları… Yollar kapanmalı diye Tüm izleri siliyorum Karla… Ve çağla zamanı değil Hüzün astımdı Sanki çıkmazdır Gelimi olmayan helezonlarda Kalışım… Ve gene giderim Bir başıma Ve imzasız ayrılığı Vefasız seveni gördüm Düşünselimden Boşanıyorum! Terki divandan Bir müddet tatilliğine… Ve ayrılık çat kapı önümde Dururken; Kitaplarıma benzeyen Dostları umuyor- ve …Yürüyorum kaldırımsız Patikalarda yalnızlığa… Z.DY -DİYARBAKIR |
Dururken;
Kitaplarıma benzeyen
Dostları umuyor- ve
…Yürüyorum kaldırımsız
Patikalarda yalnızlığa…
İnsanın böyle zamanları olur ara ara
sanırım siz de yalnızlığı hissettiğiniz duygusal bir yoğunluk yaşıyorsunuz.
Ama işte bu dönemlerdir ki duygular coşar kalem yazar...
Tebriklerim yürekten...selam ve dua ile...