EY DOST-2
Ölü gözlerle bana bakma ey dost!
Hasretin en uzağında sen varsın En yakına koymadın sen beni Yüreğimde ince bir sızıdır bakışın Bir sözünedir gelişim taa uzaklardan Beklemesen, bekleme sen bekleme beni Gidişine yetişemiyorum, yetiştirmiyor zaman Kalıyorum her kalışta, ufka bakıyor umutsuz Sen hoyrat bir rüzgâr gibisin ey dost! Nerden eseceğin, nereden vuracağın belli değil Beni zamansız bırakışındır burada Hissiz bir yağmur tanesi gibi düşmekteyim Avuçlarını açıp açıp bırakışınadır düşüşüm Artık sen de tutamazsın, açma ellerini Toprağa vardığında bedenim Açarsan ellerini semaya açma Kapat kapıları bugün kapattığın gibi Ölü gözlerime ölü gözlerinle bakma artık Bakma bana ey dost! Artık bakma. İzmir.26 Mayıs 2010 |