İSTANBUL...Bir gönül kapısı asırlar evvelden, Açılır sonsuza, dua kokan ellerden. İstanbul, koca yürekli ana, Vefa emzirir karanlığa Yedi iklim demlerden. Ağırlığınca çile, Çilesince aşk bu şehir. Bu şehir, Divanesi merhametin Resul tüten sevdasında Mehmet’in. Sen; Bulutları hisli taht, Kor sızıntılarıyla yoğrulur toprağın. Ve bin insanlık doğurur, Bir günışığın. Şiirler getirir rıhtıma Çağlardan çağlara vurur dalgalar. Yeniden yaşanır tüm başlangıçlar, Gonca gonca alevlenirken ezanlar. Burası umut, burası hayata çıkar, Burada yâr; Her mevsim İstanbul kokar... 19.03.2010 m.abdırgan |
istanbul sevdanızı çok beğendim tebrikler saygılar