KALEM; BEN VE ÖLÜM!
KALEM; BEN VE ÖLÜM
yaşayan şeytanların dünyasından sesleniyorum sana dışarıda hep yağmurlar yağdı sen bunu bilmedin. sen öldüğümü... sen dirildiğimi... sen sonra öldüğümü... sen benim tekrar kendime dirildiğimi...bilmedin! kalbinde taş taşıyanların dünyasında ben taşında kalp taşıyanlardandım çünkü ben hikmeti ve kelimeyi sevdim... sevdim azizim... sahaflarda ne arar avuçlarım sen bunu bilmedin alnıma gömdüğüm gülüşlerin yüzümden düşen bin parçam... şakaklarımda otogar kokan bir askı sesimde tarifsiz bir gazel... bilmedin... tarih çağ ve yalanlar ağıt kan ve sokaklar zaman ahd ve umutlar kalem ben ve ölüm... bendeki ölüm bir yaşam ağrısıdır ölülerin dünyasından bir göçün çağrısıdır kan kusanların dünyasında can tutanların kavgasıdır sen bunu bilmedin.. şiirini yaza yaza şiir oldum bilmedin. sorma/ dirildiğimi... söylemeyeceğim. K.kentli .. .. 2008 |
bakakaldım.
dönmek için iyi bir neden...
Deftere ve şiire.