TEL SIZLAR
Türküler, en ince yerinden yakalar insanı
Güneş altında küçük bir zerre gibidir aşk En ummadık yerde düşer dalından yaprak Ufak çatlamayla yıkılır koca ağaç Başını vurduğun taşları da götürür su Fikrinden azadedir her bakış Ellerin bir demet akasya olur Boşunadır aslında her barış Kapıda kalır açılmayan evlerin yolcusu Sen kendinde uzak, kendine tuzak Şehirleri hiç mi tanımadın Bir adımdır, ne yakın ne uzak Bakakalır, güvercinler yollara Ufuklarda bilinmeyen bir adam Gölgesi düşer akşamın her güneşinde Boynu bükük kalır her bakış her afak. Hangi türküde dursam, sızlar bir tel Dallarda meyveler ağlar Hangi mızrağa dokunsam bir el Yüreği daim kan ağlar. M.S./2010 KAHRAMANMARAŞ |