YASMİN!
Yasmin!
Ne zaman açsan göz kapaklarını Bir deniz kenarındayım Bir kayık getiriyor oluyorum sana, hep çocuğum. Deniz kumlarının betona döndüğü kıyılarda anlamıştım Hayatın büyüttüğünü. Kim, Yasmin? Kim kalıyorsa geride, o daha çok büyür inan bana! Kız kardeşler büyüttüm senden sonra Yas tuttum, mim oldum Esmer bir şehrin memelerini emdim Yüzüme sakallar çizdi hayat İnan senden de çok büyüdüm, Yasmin. Bıraktım yazmayı, Mahallelere bölündüm. Yasmin olan evlerde kaldım, çıkmadım. Denizler hep koleralıydı senden sonra ve saçlarım döküldü ruhumdan Kayığım kırık Güneyin kıyılarında intihar etti turfanda bahçeleri. Şimdi her yer Paris , yok Hayır; Ruhsuz Ankara! İkimizin de geride bıraktığı ne biliyor musun? Senin esmer gülüşlerin Benimse… Ait olduğum baharlar. Sarılsana... Yasmin, ah çocuk bahçesi yoldaşım. Çocuksuz bir teneffüs zili mi şimdi hayat sana? Demirtepe’lere kuruldun. Olsun Yasmin! Hikayeme ne zamanki kavgalar bulaştı Oturdum, yeniden ovdum kendimi Lambadan üç kez çıktım Üçünde de kendime “onur” diledim diye İçinde yangınlar dolu sulara soktular omuzlarımı Çivilerle ovdular gözlerimi… her şeyin ayrılıktan geçtiğini o zaman anladım Ve bıraktım artık dönmeni beklemeyi… Ben de dönmedim Saçlarını okşayıp, bağrıma bastığım her kız “Büyüyünce ne olayım” diye sordu "Yasmin ol " dedim, hepsine Üç vakitte kapınıza deniz vuracak Sonra koşa koşa bir ufaklık gelecek Sarılacak boynunuza Kardeş olacaksınız Yollarınız ayrılacak Kaybedeceksiniz O yüzden sizin olacak tüm kayıklar Denizler çekilecek Siz bekleyeceksiniz! Beklemek ise: yaşamaktır! Öyleyse ölüm nedir, sormayın Ölüm bekleyecek hiçbir şeyi kalmayanadır.! Yasmin Senden sonra kimseyle açılmadım denizlere Çünkü sen giderken, ben denizi içtim acımdan Oydum içimi. Dalgalı bir gerçeğe döndüm Oturdum Sırrın mahlesinde, Yakubiye ’de, Eyyubi ye ’de Bahsetmemeyi seçtim; unutmayı değil Gözlerimin kenarlarından bazen saçların çıkıyor. Rüyalarımda seni görüyorum. Sesini duyuyorum bazen Anlıyorum kimse kimseyi unutmamış. İnanmayı seçtim Yasmin İnanmayı… Kendime inandım her şeyden önce, kalbime… Baktım sen varken inandığım her şey, öteymiş benden çok öte… Ettiğim dualar bundan tutmamış, oysa ben evlatlar dilemiştim sana Gözleri deniz yosunu! Şimdi ne yosun, ne toz topak, çocuklar hep koleralı… Onca yıldan sonra Merhaba Yasmin Büyümek bize iyi gelmese de…ve kirlense de denizler Onca şehirden sonra İstanbul Yasmin, Onca sözden sonra bu şiir Onca vedadan sonra araya giren yıllar Onca dostluktan sonra biz… Ufaklık ve Ablası… Yasmin! ne zaman açsan göz kapaklarını Bir deniz kenarındayım. Bir kayık getiriyor oluyorum, hep çocuğum. Kapama gözlerini, yoksa her yer çöl! "Halâ mı" diyeceksin. Ah Yasmin! Halâ… 05:38 14 mayıs 2010 kıztaşı k.kentli |