yürümek seninle bir akşam üstü karanlığında
bitimsiz bir yolculuğun ilk adımlarını atmak
yanında gün yüzü görmemiş, mutluluğu tatmak
ve huzuru bulmak, sesinin büyülü buğusunda
”hadi gel” desen bana, durur muyum hiç
alsan beni yanına, götürsen uzaklara
bir kuş kanadı gibi çarparken yüreklerimiz
yağmur damlaları ıslatırken saçlarımızı
değiştirebilir miyiz alnımızdaki yazgılarımızı?
içime billur su damlaları gibi düşüyorsun
sanki hem kaçıyor hem de bana koşuyorsun
ne güzel seninle aynı yolda yürüyebilmek
aşk ateşinde kavrulup, sende eriyebilmek
bir tatlı huzur bulmak, göz göze gelip, bakışıp
öylece kalabilmek ne güzel, el ele tutuşup
içimde bir büyülü düşün sonsuz bahtiyarlığı
gençleştiriyor içimdeki huysuz ihtiyarlığı
ruhumda varoluşunun, sonsuz saadeti var
beyaza çaldı sevinçlerim, aşkının daveti var

Metin Başol/10 Mayıs 2010/Ankara[ iceri ]