ey! aşk yoluna düşen
bir kerecikte olsa soluklanmadan
her şeye rağmen yine de yürüyen
belki yetmez bir aşkı göğüslemeye
yüreğinin heybesindekiler bile…

/unutmadan!/

mutlulukta bitebilir bir zaman
cennet bahçesi de kuruyabilir
bir bedende eritebilir seni
eriyebilir de şehvetten
aşkın gölgesinden yaratılan
çaresizliği gölgeleyen o dilek ağacı
ve heybendeki o eriyip
tükenecek mumlar bile
yetmeyebilir kendine…

aşk sende bir serüven ise
yanına biraz daha al acılarını
hasretini koy çantanın sol yerine
ve ayrılıkları da yerleştir
en dibine…

/unutturmadan/

ey!aşkın yoluna düşen
çölünü al yanına
yüreğini içinde dağla
ne mecnunu ara orada
öyle bakınma da ferhat’ a
dön kendine
ve aşkı heybende ara
hem de yana yana..

ey! aşk yoluna düşen
düş şimdi yola
düş...
düşme....
sor bir kendine...
İRFAN TEMEL...!!!