İftara yakındı haberini aldık Beyza’nın.Haber acıydı.Şairin dediği gibiydi tam da;

’..............................................
İçimde kaynayan bir mahşer var
Bu mahşer bir de annelerin kalbinde kaynar
Çünkü onlar yün örerken pencere önlerinde
Ya da çamaşır sererken bahçelerde
Alıverirler kara haberini ansızın
Okul dönüşü trafik kazasında
Can veren oğullarının
....................................................’(Erdem Beyazıt_sana,bana vatanıma,ülkemin insanlarına dair..)

Beyza dokuz yaşındaydı.Okuldaydı.Henüz yemişti yemeğini.Oynarken düştü,başını çarptı...Ve oracıkta ayrıldı aramızdan...
İkizi de vardı.Onu tek bıraktı.Dört kızdan biri,şimdi yok.

Çaybaşı yeni köyden.Komşu.Baldızdan aldık haberi.

İşte bir sonbahar akşamı.Eve dönerken yolda,birden bastırdı sağanak...Mecburen yolun sağına çekip,dörtlüleri yaktım.Kağıtla ve kalemle buluştu kelimeler...Dışarda hava karanlık,dışarda rüzgar vardı...Yoldan geçenler,sebebsiz duran adama şaşkın şaşkın bakıyorlardı..

Bense hüzne adadım bu akşamı...Hüzün içimizde.Yağmur yağmadı bu gece...Yağmura inat,gözyaşı bu gecede yağmur gibi yağdı,acıyla yanan yüreklere...Yürekler kim bilir nerde?

Mevsimler

Ey mevsimler,
Bir bir kayarsın avuçlarımızdan
Ne yaz kaldı,ne sonbahar
Ne kış kaldı,ne ilkbahar

Ey mevsimler,hep gidişedir hüznüm
Kalan bir yanım var içinizde
Kim bilir beni,hangi fotoğraf karesi
Bir yazı,bir kışı; ilkbahar ve de sonbahar
Benim fotoğrafım hanginizde saklı?

Ayrılışın fotoğrafı mevsimler,
Bizi bıraktığınız gibi
Yüreğimizi sizde bıraktık…

Ya biz sizi ne zaman bırakacağız?
Bırakıp bırakıp giden mevsimler…

*** *** *** *** ***

Bir kız çocuğunun gülüşü baharda
Tebessümü kalır denizden bir martının
Sonbaharda bir yaprağın düşüşü
İçime düştü bu kış,ayrılığın soğuğu

Şimdi hüzün vaktidir,bilirim
Zordur ayrılıklar ve ansızın terk edip gitmeler…
Bir kız çocuğunun okul bahçesinde düşüşüdür,
Düşüp de ölüşüdür mevsimler…

Annesi ne de zordadır,dardadır bu sonbahar
Kalbim hangi mevsimde şimdi?
Beni kesen soğuklar,yüzüme çarpan rüzgar
Haber var mı uzaklardan…
Dokuz yaşındaki Beyza,
Hangi hastanenin morgundadır,şimdi İstanbul’da

Mevsimler,mevsimler,mevsimler
Bazen doğanlara,bazen ölenlere
Bir anne yüreğine inen sancılar ve acılar
Hangi mevsimde saklıdır?

Hüznüm alır giderken beni,
Beklerim ben de bir mevsimi
Ne çaresi vardır gidişin,
Ne de kimse bekler seni

Ha odandasın evinde,bir başına
Ha kalabalıklar içinde,
Gördün mü kendini,bir karış toprak içinde
Bir bir hesabı sorulur günün,aldığın tek bir nefeste

Aah çocuk,hayattan giden çocuk,
Düşmek zamanıydı,biliyorum
Mevsim sonbahardı,yapraklar
Yapraklar gibi düştün oyunda
Bir başına bırakıp gittin bizi.

Arkanda annenin feryatları,
Arkanda yüreğimin acısı
Be çocuk,şimdi kavuşmak vaktiydi
Mevsimin bu sonbaharmış…

Mevsimim ne zaman diye beklerken çocuk!
Aldım haberini,yüreğim yandı
Çocuk yüzün ve mavi gözlerin
Şimdi evinde yok çocuk!

Annen ve kardeşlerin boynu bükük,
Sense gökyüzünde meleklerle be çocuk,
Meleklerle tebessüm edip durursun,
Babam nerde diye?

Babalar çocuk hep uzaktadır
Bil ki senin için be çocuk
Sen sevemesen de,sever babalar
Saçını okşayamasa da,
Yüreğindedir çocuk,yüreğinde

Ahh mevsimler,mevsimler
Kaç yaz kavrulduk,kaç kış üşüdük
Baharlarla gelen yağmur sonrası,
Toprak kokar,berraktır gökyüzü
Sen ne bilirsin şimdi; acı nerdedir,hüzün nerde?

Acı bizde,hüzün bizde
Sabır bizde,şükür bizde
Düşme çocuk düşme
Bu sonbahar,kal bizimle!


İzmir.24.09.2007