Kendi içimde farketmeden yeşeren bir aşkın bir vakitte kağıda serzenişinde buldum kendimi ve yazdım "ANLATAMADIĞIM AŞK"’ın şiirini...Her şey bir kaç arkadaşın bir düşün sözüyle başladı ve o günden sonra düşündükçe içimde büyüyen "ANLATAMADIĞIM BİR AŞKTI"... Ve gerçekten yazıldığı kadar kolay değildi seni seviyorum demek bu şiirimde siz değerli okuyucularım bir aşkın anlatılmadan önceki halini görecek ve içimdeki hissiyatımı sizde içinizde hissedeceksiniz...Anlatılamayan bir aşk kurbanının son isteğini okuyacaksınız....Ve ben hala "ANLATAMADIĞIM AŞKI SEVİYOR" olacağım...

Sana anlatamadığım ben o aşkı seviyorum
Sen onu bilmeden benim yanımda duruyorsun
Ondandır ya her gülüşünde senle gülüyorum
Sana anlatamadığım aşkı seviyorum


Kimi zaman gözlerinin mavisinde umutları yüzdürüyorum,
Ellerinin narinliğinde eziliyorum
İçimi bir an yokluğunla dağlıyorum
Kendimden kaçıp ben
Bülbülün feryadındaki neyde
Seni arayıp buluyorum
Sana anlatamadığım aşkı seviyorum


Gecelerde içtiğim yalnızlığıma ekliyorum
Gülüşün geldikçe aklıma
Durgunluğun acı veriyor kimi zaman
Hep karanlıklara bıraktığın sözlerin
Şimdi diyorum, şimdi tam sırası
Heyecan sarıyor içimi o sırada, anlamsız
Her şeyi söylemek varken yalansız
Duruyorum…
“Ben sana anlatamadığım aşkı seviyorum” diyorum
Susuyorum…


Kollarını açıp kucaklasan bir vakit papatyalarla
Kapında beklesem saatlerce sen çıkacaksın diye
Üşüyen ellerimi ısıtsam gülüşlerinde
Ağlasam sen yoksun diye
Söylesem ya sana her şeyi birden bire
Suskunluğuna gömülüp
Eğersin başını önüne
Biliyorum…
Susarsın susarsın ve bir an kaldırıp başını
“hayır” demenden korkuyorum
Sana anlatamadığım aşkı seviyorum


Yağmur yağarken ıslanmak zorundasındır yoksa manton
Rüzgar eserken karşısında durmaktasın
sonbaharda dertlerinle ağlamklısın
Çıkıpta karşına biri, seviyorum, dediğinde
Karmaşadasın,dağınıksın,
Biliyorum… anlayamazsın...
Gidiyorum… çünkü ben
Sana anlatamadığım aşkı seviyorum…

Celalettin Yünel