yürek daim kalem olsa neler yazar bilirmisin
unutur konuşmayı dil konuşmaz susar kelimeler
hasrettir süretine her türlü hece
ama geç vakit dokunmaz yüreğe kimse


sen benimle paylaşamaz oldun sus dilin
bense kalemimle meşk ettim tüm gece


dokunur yüreğe azap melekleri
acıtır düşünceler umarsızca serilince
bilmezsin küser inceden kalemim gidince elimden
farkındamızın elindeki hazinenin bilmem


sormadım darda kalan yürek ateşime
kimseyi layık görmedi senin yerine
sevmek aşk ile dokunursa yinede


ilk ve tek bakar gözler
senden yana gizlediği yere


ömrümde gördüğüm ilk ve teksin
sersem yüreğim bir daha nasıl sevsin
gitmeler olacaktır hayat bu kısmet bilmelisin


ben artık pelur kağıtlarına bıraktım aşkı
iliştirdim ataçların ucunda kalbime mühürledim
senden başkasına kapattı kapılarını
sonsuza dek sevinmelisin


n.altın 01/04/2010 01:26


gecenin köründe sensizlik düştü elimdeki kalemime sorma nedenini…





Edebiyat Defterinin Değerli Yöneticilerine,
Seçki kuruluna, şiirimi okuyup değerlendiren şiir dostlarıma çok teşekkür ederim. Selam ve Sevgilerimle,