Gerçek sevgi, iyilik gördüğünde artmayan, kötülük gördüğünde eksilmeyendir. YAHYA B. MUAZ
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Ne eksik... Ne fazla...
sarı yapraklar
5,0 / 7 kişi ·0 beğenme · 8 yorum · 1169 okunma
 Ne eksik... Ne fazla...İki çocuk çıkıp geldi düşsüz saatlerime. Harçlıklarıyla bisküvi yiyip, dondurma aldılar. Küçük bir kulübeyi sığdırıp gülüşlerine, Hikayelerini gözlerinde oynadılar. İki çocuk , birkaç sokak aşağıda. Onlar çok daha önce doğmuşlardı. Bir melodikanın nefesiydi birinin ağzı, Diğerinin elleri ağır pazarlıklar. Harçlığa unutulan yorulmaları Tanınınca eğilen yüzleri vardı. Kalabalıklardı en çok insanlar. Çokluklarında yeknesaktı gözleri. Yok gibiydiler… Yönsüz bakışlarında yalnız düşünce Rüzgârda dağılan toz gibiydiler. Susuyordu yollar sağırdı sözlere Sanki ezmek için üzerlerinden geçiliyordu Küfürdü taşları, çamuru, Bazen de insanları gibi çıkmaz sokaklara gidiyordu. İnsanlar Neden sonra kendilerini koydular taş oyuklara. Daha da göremesinler diye birbirlerini Oyuklarına da perdeler bezediler Üstelik desenli! Görünecek yüzleri kalmış mıydı ki Birbirlerinden gizleyecekleri bu kadar aynılıkta: Hepsi aynı oyuklarda, aynı gölgeydiler. Duvar örmeyi yeğlediler yüreklerinin tenini. Düşlerinde günü başa almaktı yarınları. Her sabaha, yaşamları kadar uyku, Dün kadar, unuttukları rüyaydılar… Duymazdan gelebilmek mümkün mü ötüyorken kuşlar. Altından geçtiğimiz ağaç dallarını, Göz göz balkonlara serpiştirilmiş çiçekleri görmezden gelebilmek, Sıyırmasına düşüncelerimizi, şaşırmamak mümkün mü! Ya da gözlerimizi: Yorgun ve aç bir sokak köpeğinin, baygın ve çocuk bakışında bulmak Mahzun buruklukla. Dokunmak, sevmek isteyip de korkuyu bahane edip Mantık duvarının önünde bırakıvermemiz, Mümkün… Oysa tek başına değildi insan. Onca benzeri vardı, aynısı. Ama aynalarda bile kendilerini göremeyecekleri yüz kadardılar! Haklı bahaneler uydurdular kine, nefrete, saldırganlığa! Tüm bunların haksızlığını savunan yasaları vardı; Üstelik kendileri yazdılar. Yasaklardı tek düze insanlığa, zincir zincir, Bağlandıkça çoğuluz sandılar Tekillik, yalnızlıktı oysa… Para para ömürler sürüyorlardı. Para karşılığında sabır örüyorlardı. Duyularında onmaz sinirler ölüyor Yürek seslerini duymuyorlardı. Hepsi aynıydılar! Birbirlerinden gizleyecekleri bu kadar aynılıkta Hepsi aynı oyuklarda, aynı gölgeydiler. Sıradan ve basit gördüler sevmeyi! Aşkı ise Söylemeye dilim varmıyor… İki çocuk, anneleri çağırınca ayrıldılar. İki çocuk, birkaç sokak aşağıda Soğuk yer yataklarında kıvrıldılar… ezgi ç. 02.05.2010 |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Ne eksik... Ne fazla... şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
sarı yapraklarTeşekkür ediyorum Sevgili Elis Özer,
Sayfamı ziyaretiniz, yorumunuzla izinize...
Saygılarımla, sevgiler...
Cevap Yaz
ilham gelmiş pir gelmiş lirik tadında hüzünlü çocuk yanlarımız hep yanımızdan geçip giderler ya
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
:)
Teşekkürlerimle Sevgili lacivertiğnedenlik...
Sevgiyle ve dostlukla... Hep...
Ne kadar güzel bir gözlem olmuş Ezgi hanım
Gözlem ve sonunda edebi bakış... Sosyal bir içerik.
Tebrikler
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Gözlem ve sonunda edebi bakış... Sosyal bir içerik.
Tebrikler
Çok teşekkür ediyorum Sayın orsulay görüşünüz ve beğeniniz için...
Her daim saygılarımla...
bu denli kalabalıklaşan bir yalnızlık …
çevremizdeki hataya , karmaşaya duyarsızlaşmış ve kendi kabuğumuzu sağlamlaştırmaktan öteye geçmeyen bencilliğimizin ve hatta etrafımızı hissetmek yerine duyarsızlığı tercih eden münzeviliğimize sitemli bir dokunuştu …
Şiir ; günde yerini alır mı bilinmez ama ; “gün “ şiir de yerini almış çoktan …
bu kadar güzel “günü” yorumladığı için , duyarlı yüreği tebrik ederim…
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
çevremizdeki hataya , karmaşaya duyarsızlaşmış ve kendi kabuğumuzu sağlamlaştırmaktan öteye geçmeyen bencilliğimizin ve hatta etrafımızı hissetmek yerine duyarsızlığı tercih eden münzeviliğimize sitemli bir dokunuştu …
Şiir ; günde yerini alır mı bilinmez ama ; “gün “ şiir de yerini almış çoktan …
bu kadar güzel “günü” yorumladığı için , duyarlı yüreği tebrik ederim…
Sayın Nur Efsun ARIKAN,
İçten yorumunuzla değerdi sözleriniz.
Günler aslında hep insanlarını arıyor, görebilen, hissedebilen yüreklerini...
Neler var sepetinde oysa, bizler bir kendimize varabilsek...
Çok teşekkürlerimle, saygı ve sevgilerimi sunuyorum...
tebrikler aciz kalıyor şimdi...ne yazsam onun yerine...saygılar...
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Mütevazi dost kalem...
Çok teşekkür ediyorum beğeninle varlığına...
Sevgi ve saygılarımla...
muhteşem bir şiir ve günün şiiri adayım..
kutlarım dost..
her bireyin kendine ördüğü duvarlar gittikçe kalınlaşıp,yükseliyor..kendimizi güven içinde sandığımız yer müebbet cezamızı çekeceğimiz hücre haline geliyor..koşulları mazeret saysak ta gittikçe daha da yalnızlaşıyoruz..duyarlılık denilen en insani özelliklerimizden birini yitiriyoruz..
sevgim ve saygımla..
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
kutlarım dost..
her bireyin kendine ördüğü duvarlar gittikçe kalınlaşıp,yükseliyor..kendimizi güven içinde sandığımız yer müebbet cezamızı çekeceğimiz hücre haline geliyor..koşulları mazeret saysak ta gittikçe daha da yalnızlaşıyoruz..duyarlılık denilen en insani özelliklerimizden birini yitiriyoruz..
sevgim ve saygımla..
Çok teşekkür ediyorum zaman ayırıp okuduğunuz ve beğeniniz için Sayın ALİ ÇAĞLAYAN...
Varlığınız her daim değerdir...
Saygılarım çokça...
Yükselenyıldız
2 Mayıs 2010 Pazar 11:09:09
Aç gözlü köpeğin bakışı gibi bakmamak, kovukta yaşamamak, taş üzerine kıvrılıp yatmamak için;
-Hepimizin eli birbirimizin cebine girdi,
-İkiyüzlülük,
-Dolandırıcılık,
-Tefecilik,
-Dilencilik,
-Din-iman-duygu sömürücülüğü toplumsal karakterimiz oldu.
Manalar değerlerini kaybedip, iktidarı maddeye bıraktılar.
Varsıla kin ortadan kalktı. Herkes, "- O toplasın; bi yolunu bulup ondan alırım," düşüncesinde.
Ve kokuşmuşluk eteklere kadar düştü.
Paylaşım için teşekkürler, saygı öncelikli sevgiler.
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
-Hepimizin eli birbirimizin cebine girdi,
-İkiyüzlülük,
-Dolandırıcılık,
-Tefecilik,
-Dilencilik,
-Din-iman-duygu sömürücülüğü toplumsal karakterimiz oldu.
Manalar değerlerini kaybedip, iktidarı maddeye bıraktılar.
Varsıla kin ortadan kalktı. Herkes, "- O toplasın; bi yolunu bulup ondan alırım," düşüncesinde.
Ve kokuşmuşluk eteklere kadar düştü.
Paylaşım için teşekkürler, saygı öncelikli sevgiler.
Gören , duyan ve çoğalan kaleminizle hoşgelmişsiniz şiirime Sayın Yükselenyıldız...
Çokça teşekkürlerim ve her daim saygılarımla...
Bedevi_
2 Mayıs 2010 Pazar 06:57:31
Destanımsı.sosyal içerikli şiirler nedense daha bir hoş oluyor..
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Çok teşekkür ediyorum Sayın Bedewi,
Ziyaretiniz ve beğeniniz için...
Saygılarımla...
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 2.5.2010 03:38:06
Puan
: 35.0 / 7 kişi
Okunma Sayısı
: 1169
Yorum
: 8 yorum
Beğeni
: 0 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
Bağlandıkça çoğuluz sandılar
Tekillik, yalnızlıktı oysa…
okurken alıp götürüyor şiiriniz..beğenerek okudum..kaleminiz daim olsun..
sevgi & saygılar..