KUDUZ
bir taşla üç kafa yar, sonra otur ve izle
sen, akıl fukarası, işin ne sazla sözle bir çukur kaz kendine, göm bütün boşluğunu etrafa bulaştırma kaygan sarhoşluğunu sendeleyen adımla gezersin aylak aylak adalete gelince ismin "acemi çaylak" anlamaz, anlatırsın hikaye, fıkra, masal sende çirkeflik mübâh, sende cinayet yasal "çamur at izi kalsin" burada slogan budur al eline bir şişe, kafa buldukça kudur fakat benden uzak dur! Şahika Güray Herkesin birbirine saldırdığı ortamda sözüm meclisten içeriye....Hatırşinas arkadaşlara: sürçü lisan ettiysem affola... |
ve hep düşünmüşüdür neden saldırganlaşır insan diye..bir maraz mıdır..yoksa şizofrenik bir davranış şekli midir diye..
Başarılı olana başarısız olan
kazananana kaybeden
önden gidene arkada kalan
terk edene terk edilen / bu örnekleri çoğaltabiliriz.Terör de bu v.b şeylerden doğuyor.Eşitsizlik bahanesi sadece tembelliği örter ve saldırgan olana haklı bir neden sunar.Her insan, aynı beyne, aynı kulağa, göze, ele, kola bacağa sahipse ve düşünebiliyor, düşündüğünü kendi ekseninde uygulayabiliyor ve bütün bunların sonucunda başarısız oluyorsa saldırganlaşıyor..saldırması gereken başarılı olan veya kazana mıdır..işte burada çıkıyor ortaya bozukluk..
Birçok kültür ve sanat adı altında hizmet veren sitelerde de bu tür olaylara rastlıyoruz..eleştiri ile saldırganlığın bir birine karıştığı, şiir ve edebiyat alanında ortaya konulan çalışmalardan öte, kişilerin şahsi egolarının ön plana çıktığı kaygan bir zeminde tutunmaya çalışıyoruz. Bir amaç mıdır bu tutunma ve bütün bunlara katlanma sebebi..hayır değildir bence.Çünkü bunlar ne asıl amacımıza hizmet eder ne de kişisel gelişime ve nede sanat adına hiçbir işe yarar.
YAzmak ve yazabilmek her ne alanda olursa olsun nasıl olursa olsun büyük bir başarıdır zaten. Herkesin bir şekilde yazmaya çalıştığı iyi kötü birşeyleri anlatmaya ve paylaşmaya çalışıtığı ve hiçbir iddiasının olmadığı bu tür ortamlarda gurura, kişiliğe, insan yanımıza, sosyal durumumuza direkt saldırılarda olmaktadır..bence asıl tehlike buradadır.
Hiciv yazmayı bilmem, beceremem de..yazma ihtiyacı da duymadım..genelde kendime eleştiri yazarım..ama bu da gerekli diye düşünüyorum..başarılı buldum son gelişmeler karşısında Hicvini sevgili Şahika.
Başarmamız gereken iki şey var bence..önce insan olabilme yetisi, sonra karşımızdakinin de bir insan olduğunu kabul etme erdemi..Bu ikisi arasında çelişki yaşıyorsak hem yazdıklarımızda hemde sosyal yaşamda daha çok yolumuzun olduğu kesindir.Sevgilerimle
Levent Saral tarafından 10/18/2006 1:06:08 PM zamanında düzenlenmiştir.