Aydınlık yüzümün karanlığındayım
Aydınlık yüzümün karanlığındayım,
Gecenin en siyah yerinde, Şehire düşen her kar tanesinde ben varım. Tualın en mat rengi ismim oluyor Ve her fırça darbesinde bir kenara atılıyorum. Bir fırtına esiyor, savruluyor, savruluyorum. Bir sevdaya tutulmuş yüreğimde Yaşamaya inat ölümü arzuluyorum. Çareler tükenmiş sanki! Tükenmiş umutlar inadına, Bir kar tanesiyim ama yanıyorum. Aydınlık yüzümün karanlığındayım, Ne bir soran var beni, ne kapımı tıklatan Sessizce düşüyorum bir bilinmezliğe Kayboluyorum. Siyahın üzerine konmuş bir nokta gibi Ya da beyazın üstünde ki bir siyah gibiyim, Mananın içinde kendimi yok sayıyorum. İşte buradayım diye haykırıyorum, Buradayım görün beni, duyun, hissedin. Ne kadar var olsam da, Yokluğum kutlanmış çoktan Varlığımda yokum, yok oluyorum. Meridyenler ve paraleller üzerinde Bir noktayım sadece, Denizde bir kum tanesiyim Dalgalarla vuruyorum sahile. Üzerime basıp geçenlere aldırmadan Dalgalar alıyor beni tekrar Denize. Aydınlık yüzümün karanlığındayım, Ne bir adım ilerideyim, Ne de bir adım geride. Kocaman bir kayaydım bir zamanlar Şimdi bir kum tanesi olup düştüm denize. Bir kar tanesiydim İndim yeryüzünün Cehennemine. Bir sevdaya tutulmuş yüreğimle Dokundum sizin yüreğinize. Sadece bir noktaydım ben Siyah ya da beyaz, Sıcak ya da soğuk, Acı veya tatlı Sizin yüreklerinizde. Görmediniz, duymadınız, hissetmediniz Ben vardım aslında Her zaman bir yerinizde İşinize gelmeyince de Beni siz yok ettiniz Kalpleriniz de… Gürsel PAL |
netekim tebrikler gene de..