kendilerini hep büyük doğdu sananlar
hep büyüklüğü çocukların üzerinde sınayarak oynayanlar
düşünün zamanında sizlerde çocuktunuz
şimdilik takım kravat "gücümüz herşeye yeter" desenizde
sizde zamanında bilyelerle düğmeler yuttunuz...

sizin gözlerinizde elbet öyle onlar gibi parlardı
sorun büyüklerinize düşünün kendinizde
oyunlarda düşüp dizleriniz hiç mi kanamadı
kırılmadı mı oyuncaklarınız ellerinizde
başınız bir düşüşte bir kerecikte mi yarılmadı...

hiç taşlamadınız mı kuşları
yakalamadınız mı kanatlarından üşüyen ellerinizle
yüzmediniz mi o bir avuç su taşıyan derelerde
çamurlara batırdığınız giysilerinizi
kurutup ovalamadınız mı elerinizle...

peki hiç kovalamadınız mı
arkadaşlarınızı boyalı ellerinizle
olmadınız mı hiç bir zaman oyun dalgını
ve evlerinize geç kalmadınız mı bu yüzden...

elinizdeki kirlerle yemeğinizi iştahsız yemediniz mi hiç
ve evdekilerden azar işitmediniz mi zorla yedirilirken
ama aklınız yine de bir karış havada değil miydi
kızmalara azarlara olsun demediniz mi
nasihatlar bir kulağınızdan girip diğerinden çıkarken
yarınki saklambaçta hiç yerinizi düşünmeniz mi...

/bir arabanın arkasında salınarak geçmedi mi günleriniz./

hiç bilyelerinizi ,iplerinizi, beş taşlarınızı
saklamadınız mı yastığınızın altında
karlarda sırılsıklam olan elbiselerle
ayaklarınızı sobalara gizlice yaslamadınız mı...

ve okullarda yaramazlıklarınızla
hiçbir derstte bile öğretmenizi çıldırtmadınız mı
siyahtan maviye dönen önlüklerinizi
dirseklerinden teneffüslerde hiç yırtmadınız mı...

söyleyin beyler söyleyin
hiç şeker yerken dünyadan kopmadınız mı
ağlarken yer gök duymadı mı bağırtınızı
bu yüzden sümüğünüzü gözyaşınızla yutmadınız mı
ve geceleri ıslatmadınız mı hiç yataklarınızı
ama yine de sevdiğinizin ismini
okullarda defterlerine hiç yazmadınız mı...
ve gülerken hiç dünyaları kucaklamadınız mı…

beyler düşünüp söyleyin şimdi
çocukluğunuzda caddeler
çocuk kanlarıyla mı boyalıydı
ve düşleriniz ergenliğe varmadan
vurulup yerlere mi uzanırdı
söyleyin çocuk düşleriniz
dipçik yaralarıyla mı sarılıydı…

söyleyin beyler
çocukken oyunlarınızda hiç volta attınız mı
evleriniz koğuşlar ,yataklarınız ranza mıydı
küçükken o dağlarda yaydığınız kuzular gibi
yatmadan önce,içeriye girdiğinizde, tek tek hiç sayıldınız mı
söyleyin beyler söyleyin
uyurken üzerinize küs çiçekli topraklar serilip
oyunlarınıza hiç arkadaşlarınız gardiyan yapıldı mı....

çocukların balonlarını patlatmayın artık
uçurtmalarını baharda vurmayın göklerde
yapmayın artık bunları büyükler yapmayın
yoksa o çocuk yüzler gerilirler
büyüdüğünde önünüze dağ gibi düşerler…

sizde küçüktünüz beyler
çocuklara
çocukluğunuza
ne olur vurup kıymayın
atmayın onları kör karanlığa
duvarlarla başbaşa bırakmayın
bırakın
nisanlara taşsın gülüşleri
yayılıp dünyalarımızı onarsın sevinçleri
bırakın
nisanlara koşsun çocuklar
bırakın beyler
nisanlara koşsun çocukların yürekleri...

İRFAN TEMEL-23 NİSANDA ÇOCUKLUĞU UNUTTURULAN TÜM ÇOCUKLAR İÇİN...